PrzewodKICK, czyli kickbokserskie ABC. Kickboxing i MT bez tajemnic! W pierwszym odcinku wzięliśmy pod lupę kategorie wagowe w polskich i światowych organizacjach zajmujących się walkami zawodowymi.
W kickboxingu, inaczej niż w MMA i boksie, nie ma jednego standardu, jeśli chodzi o limity. W poniższym artykule wzięliśmy pod lupę najważniejsze ligi sportowe oraz tzw. ciała sankcjonujące, organizujące pojedynki na zasadach K-1 i muay thai i porównaliśmy tabele limitów wagowych, tworząc swojego rodzaju przewodnik.
Na wstępie trzeba zaznaczyć, że na Wikipedii istnieje zbiorczy artykuł w temacie wag w światowym kickboxingu. Po zgłębieniu się w materiał zauważyć jednak trzeba, że część z podanych tabelek nie ma pokrycia z rzeczywistością, bądź są tam mniejsze, lub większe nieścisłości. Nie ma także linków do źródeł, więc zdecydowaliśmy się zweryfikować te dane przede wszystkim na stronach organizatorów. Jeżeli z kolei dalej nie wszystko było jasne, bazą były własne obserwacje.
Zasadniczo istnieją trzy szkoły ustalania wag: adaptacja z MMA, z boksu, albo też autorskie systemy.
GLORY
Najpierw przyjrzyjmy się uznawanej za największą organizację K-1 rules Glory. Zarówno nazewnictwo jak i same wagi są prawie w całości wzięte z mieszanych sztuk walki i zaadaptowane na kilogramy z racji, że kickbokserski świat jest globalnie zorientowany raczej euroazjatycko. Co prawda Glory współpracuje ściśle z ISKA, ale organizacja ta ma zupełnie inny system wag, o czym przekonamy się później. Jedyną różnicą jest limit w dwóch najcięższych kategoriach, który wynosi do 95 kg i powyżej 95 kg zamiast 93. Nie ma górnej granicy dla wagi ciężkiej, czego też nie praktykuje żadna uderzana liga na świecie. Poza tym zamiast 66 z MMA mamy 65 kg, ale w tym wypadku jest to czysta kosmetyka. W każdym razie jest krótko i przejrzyście dla fanów i samych uczestników. Lista urywa się na 65 kg, ale tworzenie jeszcze niższych wag przez promotorów, którzy działają głównie w Europie i Stanach Zjednoczonych, nie jest popularną praktyką.
- -65 kg – waga piórkowa
- -70 kg – waga lekka
- -77 kg – waga półśrednia
- -85 kg – waga średnia
- -95 kg – waga półciężka
- +95 kg – waga ciężka
EUROPA
IT’S SHOWTIME (do 2012 roku):
It’s Showtime zasłynęło na świecie ze ścisłej współpracy z K-1 i gal w całej Europie na licencji japońskiego giganta. Simona Rutz i Edwin van Os była byli również pierwszymi znaczącymi promotorami, którzy otworzyli drzwi dla fighterów lżejszych wag. Nie dość, że mieliśmy kategorię do 65 kg, to także do 61! W skali europejskiego rynku rzecz absolutnie wyjątkowa. Co więcej, najniższy limit miał paradoksalnie największą liczbę mistrzów w historii It’s Showtime, które istniało do przejęcia przez Glory w 2012 roku. Kategorie są w większości zbliżone do tych z MMA, co też było ważne dla zawodników, którzy byli zbyt wielcy na gale K-1 MAX, a zbyt mali na K-1 WGP. Chodzi przede wszystkim o wagi do 85, 77 i 73 kg.
- -61 kg – 61MAX
- -65 kg – 65MAX
- -70 kg – 70MAX
- -73 kg – 73MAX
- -77 kg – 77MAX
- -85 kg – 85MAX
- -95 kg – 95MAX
- +95 kg – 95PLUS
ENFUSION:
W pewien sposób It’s Showtime kontynuował jeden z założycieli, Edwin van Os. Enfusion zaczęło funkcjonować jednak parę lat wcześniej, bo w 2010 roku miał miejsce pierwszy sezon reality show pod tą nazwą. Jednak od 2013 van Os zaczął organizować regularne gale. System wag trochę pokrywał się z tym z Showtime, a jednocześnie dołożono trochę od siebie. Od 2018 roku wprowadzono limit do 57 kg, jednocześnie likwidując kategorię -90 kg. Tym co wyróżnia Enfusion na tle reszty to waga -80 kg. Do dziś Enfusion jest najważniejszą organizacją, która ma u siebie ten limit, przy mocnym ograniczeniu aktywności Kunlun Fight. Ciekawe jest też to co dzieje się w okolicach 70 kg i niżej. Po pierwsze -72,5 kg, to kategoria zapożyczona z MT/boksu, podobnie jak w przybliżeniu -67 kg i -63 kg. Dla kobiet limity są zupełnie inne, a różnice są mniej więcej co dwa-trzy kilogramy. Od 2020 roku wprowadzono także nazewnictwo, które jest jednak póki co bardzo niejasne (np. trzy kategorie kobiet nazywają się „flyweight”, a dwie u mężczyzn „welterweight”). Póki organizatorzy nie uporządkują tej kwestii, podajemy same limity.
mężczyźni
- -57 kg
- -60 kg
- -63 kg
- -67 kg
- -70 kg
- -72,5 kg
- -75 kg
- -80 kg
- -85 kg
- -95 kg
- +95 kg
- -90 kg (do 2017)
kobiety
- -50 kg
- -52 kg
- -54 kg
- -57 kg
- -61 kg
- -64 kg
- -67 kg
- +67 kg
KING OF KINGS:
W King of Kings, czyli drugiej dużej organizacji z Europy mamy model prawie jak w Glory, z tymi samymi nazwami. Jedyna różnica to 71 zamiast 70 kg. Mimo ustalonych wag, na galach KoK odbywają się także walki poza oficjalnymi limitami. Dzieje się tak najczęściej na galach z serii Fight Series, które działają na zasadzie oficjalnej licencji (jak np. w Turcji, czy na Bałkanach).
- -65 kg – waga piórkowa
- -71 kg – waga lekka
- -77 kg – waga półśrednia
- -85 kg – waga średnia
- -95 kg – waga półciężka
- +95 kg – waga ciężka
POLSKA
DSF:
Zestawienia w naszym kraju nie można rozpocząć inaczej niż od DSF. Działająca dość krótko, acz intensywnie organizacja, jako głównego partnera miała PZKB. Stąd też wzięła większość kategorii wagowych WAKO, które… zupełnie różnią się od wag według regulaminu WAKO Pro. W oczy rzuca się cruiser przy jednoczesnym braku -95 kg i niska dolna granica wagi ciężkiej. Dodatkowo waga do 81 kg, w której DSFKC miało realny wpływ na światowe rankingi z uwagi na jej mniejszą popularność.
mężczyźni
- -60 kg
- -65 kg
- -71 kg
- -75 kg
- -81 kg
- -86 kg
- -91 kg
- +91 kg
kobiety
- -56 kg
- -60 kg
- -65 kg
HFO:
Dla porównania mamy limity w HFO, wśród których także możemy znaleźć wagę do 81 kg. Reszta, poza -61 kg, to praktycznie 1:1 z regulaminem Glory. Nie są to jednak sztywne ramy, bo na ostatnich galach odbywały się także pojedynki w limitach umownych, albo były one zmieniane nieznacznie na potrzeby walki o pas, w tym wypadku WFMC.
- -61 kg
- -65 kg
- -70 kg
- -77 kg
- -81 kg
- -85 kg
- -95 kg
- +95 kg
JAPONIA
K-1 (do 2011):
Przechodząc do Japonii, nie sposób zacząć od starego K-1, które w założeniu miało formułę open. Stąd przez znakomitą większą część historii World GP ważenia się po prostu nie odbywały, albo nie miały znaczenia. Na przełomie 2001 i 2002 roku utworzono serię gal K-1 World MAX, co rozwijało się jako „Middlweight Artistic Xtreme”. Jedyną wagą było tam -70 kg. Dopiero w 2010 roku oficjalnie zainaugurowano rywalizację w limicie do 63 kg. W międzyczasie do zmian doszło również w „ciężkim” K-1, gdzie na potrzeby… kontraktu Marka Hunta wprowadzono tytuły w wagach ciężkiej i superciężkiej (-100 i +100 kg). Umowa zakładała, że jedna z walk Nowozelandczyka będzie o pas. Rozwiązano to tak, że jeżeli pasa nie ma, to należy go zrobić. Jak już Japończycy powiedzieli A, to musieli powiedzieć B i poza daniem Huntowi title shota, zorganizowali również miniturniej o tytuł do 100 kg. Przez całą historię w latach 1993-2011 odbywały się też superfighty i walki o różne pasy (np. ISKA) w kategoriach również niższych niż -70 kg. Dodatkowo w połowie lat 90. odbywały się turnieje K-2 (do 180 funtów) i K-3 (do 168 funtów) z udziałem takich zawodników jak Ernesto Hoost, czy Ivan Hippolyte.
- -63 kg – waga lekka
- -70 kg – waga średnia
- -100 kg – waga ciężka
- +100 kg – waga superciężka
- open
- -168 lbs (76,2 kg) – K-3 (1993)
- -180 lbs (81,7 kg) – K-2 (1993-1995)
K-1 (od 2015):
Dzisiejsze K-1 to zupełnie inna organizacja, zdecydowanie skupiająca się na niskich kategoriach. Jest to autorski system, w którym od 70 kg w dół limity przeważnie zmieniają się co 2,5 kg. Nie brak także czegoś dla cięższych zawodników. Nie sposób nie zwrócić jednak uwagi na przepaść między siedemdziesiątką, a dziewięćdziesiątką.
mężczyźni
- -53 kg – waga kogucia (tylko gale Krush i Khaos)
- -55 kg – waga superkogucia
- -57,5 kg – waga piórkowa
- -60 kg – waga superpiórkowa
- -62,5 kg – waga lekka
- -65 kg – waga superlekka
- -67,5 kg – waga półśrednia
- -70 kg – waga superpółśrednia
- -90 kg – waga juniorciężka
- +90 kg – waga ciężka
kobiety
- -45 kg – waga atomowa
- -50 kg – waga musza
RISE:
Największą konkurencją dla K-1 jest Real Impact Sports Entertainment, czyli RISE, które poza lokalne ramy wyszło przede wszystkim galami World Series. Limity w rankingach różnią się trochę z niektórymi wagami, w których odbywały się Grand Prix, co zresztą zostało zaznaczone. Na eventach walki odbywają się też w catchweightach i nieoficjalnych wagach (np. -75 kg, czy -120 kg) i w praktyce oficjalne limity traktowane są dosyć luźno.
- -53 kg
- -55 kg
- -57,5 kg (GP do 58 kg)
- -60 kg (GP do 61 kg)
- -63 kg
- -65 kg
- -67,5 kg
- -76 kg
- -70 kg
- open
AZJA
Kunlun Fight:
Do początku 2019 roku za jedną z najmocniejszych organizacji uznawany był Kunlun Fight. Chińczycy zadziwiali świat wielkimi 64-osobowymi Grand Prix. Dzisiaj ograniczyli działalność wyłącznie do mniejszych gal dla własnych fighterów. Podział na kategorie został opracowany głównie na podstawie wag, w jakich w ostatnich latach organizowano turnieje.
- -61,5 kg
- -66 kg
- -70 kg
- -75 kg
- -80 kg
- -95 kg
- +95 kg
ONE Championship:
ONE Championship do świata kickboxingu i MT weszło w 2018 roku i zrobiło to tak efektownie, że dziś mnóstwo zawodników chciałoby dostać kontrakt z singapurską organizacją. ONE jednak przede wszystkim stawia na MMA, dlatego też kategorie wagowe są identyczne na zasadach uderzanych. Fighterzy ważeni są w systemie imperialnym, a jedyną ciekawostką jest limit do 225 funtów (ok 102 kg). Nazewnictwo jest zaburzone, ale od czasu śmiertelnego przypadku na skutek zbijania wagi przed galą ONE, w 2015 roku zmieniono zasady. Zawodnicy poddawani są równocześnie testom nawodnienia.
mężczyźni
- -125 lbs (56,7 kg) – waga słomkowa
- -135 lbs (61,2 kg) – waga musza
- -145 lbs (65,8 kg) – waga kogucia
- -155 lbs (70,3 kg) – waga piórkowa
- -170 lbs (77,1 kg) – waga lekka
- -185 lbs (83,9 kg) – waga półśrednia
- -205 lbs (93 kg) – waga średnia
- -225 lbs (102,1 kg) – waga półciężka
- -265 lbs (120,2 kg) – waga ciężka
kobiety
- -115 lbs (52,2 kg) – waga atomowa
- -125 lbs (56,7 kg) – waga słomkowa
- -135 lbs (61,2 kg) – waga musza
ŚWIATOWE ZWIĄZKI/CIAŁA SANKCJONUJĄCE
ISKA:
Z racji, że organizacji „nadzorujących” mamy w świecie kickboxingu sporo, postanowiliśmy, że pole działania ograniczymy do czterech. Jako pierwszą pod lupę weźmiemy najintensywniej działającą w ostatnich latach ISKA, z którą współpracuje m.in. Glory. System jest w pełni autorski, niepodobny do niczego innego. Mnóstwo kategorii, niewielkie przeskoki nawet przy wyższych limitach pokazują, że ISKA chciało być „boksem kickboxingu” i mieć bardzo dużo mistrzów, których jest teoretycznie… po piętnastu na kategorię! Pasy są rozdawane w pięciu formułach (oriental, full contact, lowkick, k-1 rules, muay thai) i mają trzy różne stopnie (mistrz świata, interkontynentalny, Europy). Oczywiście, mnóstwo tytułów jest nieobsadzonych. Aktualnie jedynym polskim zawodnikiem będącym w posiadaniu tytułu Mistrza Świata ISKA jest Łukasz Pławecki.
mężczyźni
- -53,5 kg – waga musza
- -55 kg – waga kogucia
- -57 kg – waga piórkowa
- -59 kg – waga superpiórkowa
- -61 kg – waga lekka
- -63,5 kg – waga superlekka
- -65 kg – waga lekkopółśrednia
- -67 kg – waga półśrednia
- -70 kg – waga superpółśrednia
- -72,5 kg – waga lekkośrednia
- -75 kg – waga średnia
- -78 kg – waga superśrednia
- -81,5 kg – waga półciężka
- -85 kg – waga juniorpółciężka
- -88,5 kg – waga juniorciężka
- -95 kg – waga superjuniorciężka
- -100 kg – waga ciężka
- +100 kg – waga superciężka
kobiety
- -48 kg – waga atomowa
- -50,5 kg – waga słomkowa
- -52 kg – waga musza
- -53,5 kg – waga supermusza
- -55 kg – waga kogucia
- -57 kg – waga piórkowa
- -59 kg – waga superpiórkowa
- -61 kg – waga lekka
- -63,5 kg – waga superlekka
- -65 kg – waga lekkopółśrednia
- -67 kg – waga półśrednia
- -70 kg – waga superpółśrednia
WKN:
O ile w ISKA wag jest bardzo dużo, ale w większości stworzono je w miarę intuicyjnie, tak absolutnym mistrzostwem bałaganu jest system WKN, który figuruje na oficjalnej stronie. Gdy spogląda się na tabelę, można odnieść wrażenie, że władze nie do końca mogły się zdecydować, czy stawiają na kilogramy, czy też funty. Dlatego przedstawione limity z ułamkami potrafią przyprawić o ból głowy, a ukoronowaniem wszystkiego jest podwójna granica wagi superciężkiej. Pasy przyznawane są w takich samych pięciu specjalnościach co w ISKA. Funkcjonują tytuły mistrza świata, ale też mistrza Europy. Brak typowo kobiecych kategorii.
- -53,5 kg (117,9 lbs) – waga musza
- -54,9 kg (121 lbs) – waga supermusza
- -56,7 kg (125 lbs) – waga kogucia
- -58,5 kg (129 lbs) – waga superkogucia
- -60,3 kg (132,9 lbs) – waga piórkowa
- -62,1 kg (136,9 lbs) – superpiórkowa
- -64,4 kg (142 lbs) – waga lekka
- -66,7 kg (147 lbs) – waga superlekka
- -69,9 kg (154,1 lbs) – waga półśrednia
- -72,6 kg (160,1 lbs) – waga superpółśrednia
- -76,2 kg (168 lbs) – waga średnia
- -79,4 kg (175 lbs) – waga superśrednia
- -82,1 kg (181 lbs) – waga półciężka
- -85,5 kg (188,5 lbs) – waga superpółciężka
- -88,5 kg (195,1 lbs) – waga juniorciężka
- -92,5 kg (203,9 lbs) – waga superjuniorciężka
- -96,6 kg (213 lbs) – waga ciężka
- +96,6 kg (+213 lbs) – waga superciężka
- +105 kg (+231,4 lbs) – waga superciężka II
WKA:
Nieco mniej wag i brak dziwacznego nazewnictwa mamy w organizacji WKA. Ciekawe są natomiast sankcjonowane zasady: full contact, lowkick, Glory rules, K-1 rules, thaiboxing, muay thai. (Glory od K-1 rules różni aktywność w klinczu – w K-1 jedna technika, w Glory dowolna liczba w ciągu pięciu sekund. Thaiboxing to z kolei MT bez kolan na głowę)
mężczyźni
- -54 kg
- -57 kg
- -60 kg
- -63,5 kg
- -67 kg
- -70 kg
- -72,5 kg
- -76 kg
- -79 kg
- -83 kg
- -86 kg
- -90 kg
- -95 kg
- +95 kg
kobiety
- -46 kg
- -48 kg
- -50 kg
- -54 kg
- -57 kg
- -60 kg
- -63,5 kg
- -67 kg
- -70 kg
- -72,5 kg
- -76 kg
- +76 kg
WAKO Pro:
Na koniec mamy jeszcze WAKO, których system amatorski różni się od profesjonalnego. O amatorskim była okazja napomknąć przy okazji DSF-u, który zaadaptował dużą część wag z regulaminu PZKB. Tutaj natomiast skupimy się na WAKO Pro. Liczba wag porównywalna co u poprzedników. Liczone w kilogramach, ale u mężczyzn na ogół w niepełnych wartościach. Co ciekawe, u kobiet takiego problemu już natomiast nie ma. Bardzo ciekawe, wręcz unikalne – waga juniorciężka (cruiser) jest cięższa niż… ciężka (heavy)!
mężczyźni
- -52,7 kg – waga słomkowa
- -54,5 kg – waga musza
- -56,4 kg – waga kogucia
- -58,2 kg – waga piórkowa
- -60 kg – waga lekka
- -62,2 kg – waga superlekka
- -64,5 kg – waga lekkopółśrednia
- -66,8 kg – waga półśrednia
- -69,1 kg – waga superpółśrednia
- -71,8 kg – waga lekkośrednia
- -75 kg – waga średnia
- -78,1 kg – waga superśrednia
- -81,4 kg – waga półciężka
- -85 kg – waga półjuniorciężka/lekkojuniorciężka
- -88,6 kg – waga ciężka
- -94,1 kg – waga juniorciężka
- +94,1 kg – waga superciężka
kobiety
- -50 kg – waga musza
- -52 kg – waga kogucia
- -55 kg – waga piórkowa
- -59 kg – waga lekka
- -62 kg – waga półśrednia
- -65 kg – waga średnia
- -68 kg – waga półciężka
- -71 kg – waga ciężka
- -74 kg – waga juniorciężka
- +74 kg – waga superciężka
MUAY THAI
Pięściarskie kategorie to domena boksu tajskiego, gdzie posługuje się funtami. Są bazą dla największych stadionów i organizacji sankcjonujących. Ligi sportowe MT jak Thai Fight, Topking, MX, czy MAX MT to przeciwny biegun, bo zawodnicy ważeni są w kilogramach, a limitów jest mniej. Niestety żaden z wymienionych promotorów nie udostępnia pełnego przekroju wag, jakie u nich obowiązują.
Między Lumpinee, Rajadamnern, Channel 7, WMC i WBC MT różnice są niewielkie, często wręcz kosmetyczne. Podstawą jest to, że na stadionach w Bangkoku nie ma wyższych kategorii, podczas gdy światowe związki rozdają pasy również wśród najcięższych.
WMC:
- -105 lbs (47,6 kg) – waga minimusza
- -108 lbs (48,9 kg) – waga lekkomusza
- -112 lbs (50,8 kg) – waga musza
- -115 lbs (52,1 kg) – waga supermusza
- -118 lbs (53,5 kg) – waga kogucia
- -122 lbs (55,3 kg) – waga superkogucia
- -126 lbs (57,1 kg) – waga piórkowa
- -130 lbs (58,9 kg) – waga superpiórkowa
- -135 lbs (61,2 kg) – waga lekka
- -140 lbs (63,5 kg) – waga superlekka
- -147 lbs (66,7 kg) – waga półśrednia
- -154 lbs (69,8 kg) – waga superpółśrednia
- -160 lbs (72,5 kg) – waga średnia
- -168 lbs (76,3 kg) – waga superśrednia
- -175 lbs (79,4 kg) – waga półciężka
- -182 lbs (82,5 kg) – waga superpółciężka
- -190 lbs (86,1 kg) – waga juniorciężka
- -209 lbs (95 kg) – waga ciężka
- +209 lbs – waga superciężka
WBC MT:
- -105 lbs (47,6 kg)
- -108 lbs (48,9 kg)
- -112 lbs (50,8 kg)
- -115 lbs (52,1 kg)
- -118 lbs (53,5 kg)
- -122 lbs (55,3 kg)
- -126 lbs (57,1 kg)
- -130 lbs (58,9 kg)
- -135 lbs (61,2 kg)
- -140 lbs (63,5 kg)
- -147 lbs (66,7 kg)
- -154 lbs (69,8 kg)
- -160 lbs (72,5 kg)
- -168 lbs (76,3 kg)
- -175 lbs (79,4 kg)
- -200 lbs (90,7 kg)
- -230 lbs (104,5 kg)
- +230 lbs
Lumpinee:
- -105 lbs (47,6 kg) – waga minimusza
- -108 lbs (48,9 kg) – waga juniormusza/lekkomusza
- -112 lbs (50,8 kg) – waga musza
- -115 lbs (52,1 kg) – waga supermusza
- -118 lbs (53,5 kg) – waga kogucia
- -122 lbs (55,3 kg) – waga superkogucia
- -126 lbs (57,1 kg) – waga piórkowa
- -130 lbs (58,9 kg) – waga superpiórkowa
- -135 lbs (61,2 kg) – waga lekka
- -140 lbs (63,5 kg) – waga superlekka
- -147 lbs (66,7 kg) – waga półśrednia
- -156 lbs (70,8 kg) – waga superpółśrednia
- -160 lbs (72,5 kg) – waga średnia
- -175 lbs (79,4 kg) – waga superśrednia
Rajadamnern:
- -105 lbs (47,6 kg) – waga minimusza
- -108 lbs (48,9 kg) – waga juniormusza/lekkomusza
- -112 lbs (50,8 kg) – waga musza
- -115 lbs (52,1 kg) – waga supermusza
- -118 lbs (53,5 kg) – waga kogucia
- -122 lbs (55,3 kg) – waga superkogucia
- -126 lbs (57,1 kg) – waga piórkowa
- -130 lbs (58,9 kg) – waga superpiórkowa
- -135 lbs (61,2 kg) – waga lekka
- -140 lbs (63,5 kg) – waga superlekka
- -147 lbs (66,7 kg) – waga półśrednia
- -156 lbs (70,8 kg) – waga juniorśrednia
- -160 lbs (72,5 kg) – waga średnia
Channel7:
- -102 lbs (46,2 kg) – pinweight
- -105 lbs (47,6 kg) – waga minimusza
- -108 lbs (48,9 kg) – waga juniormusza/lekkomusza
- -112 lbs (50,8 kg) – waga musza
- -115 lbs (52,1 kg) – waga supermusza
- -118 lbs (53,5 kg) – waga kogucia
- -122 lbs (55,3 kg) – waga superkogucia
- -126 lbs (57,1 kg) – waga piórkowa
- -130 lbs (58,9 kg) – waga superpiórkowa
- -135 lbs (61,2 kg) – waga lekka
- -140 lbs (63,5 kg) – waga superlekka
- -147 lbs (66,7 kg) – waga półśrednia
- -154 lbs (69,8 kg) – waga superpółśrednia
